Krioterapia należy do najstarszych metod fizykoterapii. Leczenie zimnem stosowali już starożytni Egipcjanie 2500 lat p.n.e.
Efektami terapeutycznymi krioterapii są:
- uśmierzenie bólu,
- obniżenie aktywności procesu zapalnego,
- obniżenie napięcia mięśni,
- zmniejszenie obrzęków,
- skrócenie czasu leczenia kontuzji,
- złagodzenie stanów pooparzeniowych,
- poprawa stanu klinicznego i funkcjonalnego polegająca na zwiększeniu zakresu ruchomości chłodzonych stawów i wzroście siły mięśniowej.
Wskazania do krioterapii miejscowej:
- kontuzje (zwichnięcia, skręcenia, naderwania ścięgien itp.).
- dyskopatie
- obrzęki pooperacyjne
- oparzenia
- reumatoidalne zapalenie stawów
- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
- schorzenia zwyrodnieniowe stawów
- zespół kręgosłupa szyjnego
- zapalenie okołostawowe
- zespół bolesnego barku
- zespół Reitera
- liszaj rumieniowaty
- postrzał
- tendopatie
- mialgie
- naderwania ścięgien, zapalenia okołościęgnowe, zapalenia ścięgien
- zwichnięcia, skręcenia, złamania
- długo nie gojące się rany
Przeciwwskazania:
- nadwrażliwość na zimno,
- nowotwory,
- zaburzenia troficzne,
- odmrożenia,
- zapalenie naczyń krwionośnych,
- ciężkie choroby serca i układy krążenia
- stanach wyniszczenia i ogólnego osłabienia,
- zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych.